معرفی گیاه پیچک باغی
گیاه پیچک باغی یا پایتال خاکی، گیاهی است علفی، چند ساله، به ارتفاع ۱۵ تا ۶۰ سانتی متر و دارای یک ساقه خزنده اصلی است که برگها را در آب نگه داشته و در محل گره های پایینی خود دارای ریشه های نابجا می باشد. ساقه این گیاه چهار گوش، و همانند دمبرگ ها ته مایه ای از رنگ آبی تا بنفش دارد. برگ های این گیاه متقابل – متلاقی، کلیوی تا قلبی، دارای حاشیه دندانه هلالی و دمبرگ بلند بوده، که سطح فوقانی سبز تیره و سطح تحتانی روشن تر دارد.
گل های این گیاه به تعداد ۲ تا ۶ عدد است که درون چرخه های کاذبی در محور برگ ها قرار دارند. جام گل به رنگ آبی تا بنفش، گاهی اوقات قرمز – بنفش یا سفید می باشد.
گیاه مذکور دارای بوی ملایم و ناپسند و مزه تلخ و سوزان است.
از بخش های هوایی گل دار و خشک شده، بخش های هوایی گلدار تازه، و گیاه کامل برای مصارف دارویی استفاده می شود.
گیاه طی موسم گل دهی، در ماه های فروردین تا خرداد جمع آوری گردیده، سپس در سایه به وسیله جریان هوا خشک می شود تا حداقل میزان اسانس را از دست بدهد.
نام های دیگر:
Gill – to – by – the – Hedge Lizzy – Run – up – the – Hedge Gill – Go – over – the – Ground Alehoof
Creeping Charlie Turnhoof Haymaids Tun – Hoof Hedgemaids .Catsfoot Robin – Run-in-the Hedge
محل رویش گیاه پیچک باغی – پایتال خاکی:
این گیاه یکی از گیاهان خود روی رایج در اروپا است.
ترکیبات گیاه پیچک باغی – پایتال خاکی:
ترکیبات این گیاه شامل روغن فرار (به مقدار ناچیز) و نیز ترکیباتی از قبیل ژرماکرن D ژرماکرن B و سیس اوسیمن می باشد. سسکوییترپن هایی از قبیل گلکومافوران و گلكومانوليد. اسیدهای چرب هیدروکسیله، مشتقات کافئیک اسید از جمله رزماریک اسید. فلاونوییدها شامل سیماروزید، کوسموسین، هایپر وزید و ایزوکوئرسین است.
اثرات گیاه پیچک باغی – پایتال خاکی:
گفته می شود این گیاه به دلیل تری ترین موجود در آن، ضد التهاب می باشد.
در طب سنتی از این گیاه به صورت داخلی برای درمان التهابات غشاء مخاطی دستگاه گوارشی و اسهال استفاده می گردد.
گیاه مزبور همچنین جهت مداوای ناراحتی های خفیف تنفسی برونشیای فوقانی، درمان علامتی سرفه ها و به عنوان مدر در موارد وجود سنگ کلیه و سنگ مثانه به کار برده می شود.
از این گیاه نیز به صورت موضعی برای درمان زخم های دیرجوش، جراحات و سایر بیماری های پوستی استفاده می گردد.
در ایتالیا گیاه مزبور جهت درمان آرتریت و روماتیسم مصرف می شود.
در طب چینی گیاه مزبور برای درمان کفگیرک، باد سرخ، دردهای پایین شکم، جرب، خنازیر، سرفه، اسهال خونی، یرقان . قاعدگی های نامنظم به کار برده می شود.
روش مصرف:
از این گیاه جهت مصارف خوراکی و موضعی استفاده می شود.
عصاره مایع این گیاه (۱ به ۱) به وسیله اتانول ۲۵ درصد تهیه می گردد.
مقدار مصرف مقدار معمول مصرف روزانه این گیاه به صورت خشک شده جهت مصارف خوراکی، ۲ تا ۴ گرم در هر وعده است.
برای مصارف موضعی نیز می بایست برگهای له شده را روی منطقه مورد نظر قرار داد.
عوارض جانبی و هشدارها:
تاکنون هیچ گونه عارضه جانبی مضر و خطرناک ناشی از مصرف صحیح و اندازه گیاه مذکور مشاهده نشده است. با این وجود مصرف خوراکی مقادیر زیاد این گیاه تازه توسط اسب ها، منجر به بروز مسمومیت های کشنده ای شده است. همچنین موش هایی که فقط با این گیاه تغذیه شده بودند پس از ۳ تا ۴ روز مردند.
روش نگهداری:
این گیاه را می بایست دور از نور نگهداری نمود.