چه نوع گیاهانی در آب شور رشد می کنند؟

چه گیاهانی در آب شور رشد می کنند بر خلاف بیشتر گیاهان که در خشکی یا آب شیرین رشد می کنند, تعدای از گیاهان نیز هستند که در آب شور زندگی می کنند این گیاهان از مقاومت و امتیاز بیشتری نسبت به سایرین برخوردارند ساختار فیزیکی این گیاهان به نوعی است که در برابر نمک و شوری آب مقاوم می باشد
در ادامه این مطلب به معرفی تعدادی چند از این گیاهان پرداخته شده است

1. گیاه کاهویی روشن Avrainvillea cf. nigricans

*این گیاه به نور متوسط رو به زیاد احتیاج دارد و نگهداری از این گیاه در آکواریوم های آبشور به نسبت مابقیه گیاهان آسان میباشد.

*نیاز به مکمل آهن و کلسیوم دارد دمای مطلوب این گیاه 22 الی 25 درجه سانتی گراد میباشد.

*در کاهش نیترات و فسفات تاثیر دارد البته نه به میزانی که جوابگوی تانکهای ماهی باشد.

*این گیاه تنها بر روی سنگها رشد میکند و در مواقعی روی بستر دریا میروید.

*رشد زیادی دارد و به سرعت زیاد میشود .

2. جلبک توده ای دریایی Boodlea composita : این گیاه به نور زیاد احتیاج دارد

3. فیتوپلانگتون ها: این گیاهان که ابعادی بسیار کوچک و در حد میکروسکوپی دارند و بر روی آب زندگی می کنند.

از جمله ویژگی های این جانداران میکروسکوپی توانایی تحمل آب شور توسط آن ها است، اما همزمان با افزایش گرمای کره زمین و گرم شدن آب ها تعداد زیادی از پلانگتون ها دچار مرگ شده واین باعث تجمع حجم زیادی از جنازه آن ها در آب و تولید مقادیر قابل توجهی از گاز دی اکسید کربن می شود که می تواند آینده کره زمین را تهدید کند.

علاوه بر فیتوپلانگتون ها، نانو پلانگتون ها و زئو پلانگتون ها نیز دچار نابودی به خاطر گرمای کره زمین شده اند و این می تواند اکوسیستم دنیا را تخریب کند.

4. یکی دیگر از گیاهان مشهور آبهای شور kelp یا اشنه دریایی است: که در واقع نوعی جلبک دریایی است و در مناطق مختلفی از دنیا وجود دارد، این گیاهان درعمق ۱۵ الی ۴۰ متری از کناره آب وجود دارد و نوعی حالت شناور دارد و قابلیت منحصربفرد آن توانایی زنده ماندن در آب گرم و شور است.

5. گیاه دیگر آبهای شور rockweed است که این گیاه نیز نوعی جلبک قهوه ای است و در امتداد مناطق ساحلی رشد می کند.

این جلبک دریایی یک ماده غذایی بسیار عالی برای جانداران دریایی است، همچنین این گیاه به دلیل نوع پوشش خود یک مکان زیست برای بی مهرگان و ماهی های کوچک دریایی است.

6. دسته دیگر گیاهان seagrass است که شبیه به گل های چمندار زمینی است و ظاهر زیبایی دارد و یک منبع غذایی عالی برای تغذیه گیاهانی، چون جوجه تیغی و خرچنگ دریایی است.

7. درختان حرا یا mangrove trees هم در آبهای شور زندگی می کنند. این درختان در مکان هایی که میزان کمی آب دارند رشد می کنند و نیز دارای ریشه های هوایی هستند و می توانند اکسیژن مورد نیاز را از خاک یا هوای اطراف بدست بیاورند.

ریشه های این گیاه زیبا می تواند نمک را در بافت خود ذخیره کند و حتی آب دریا را تصفیه می کند و یکی از گیاهان بسیار مفید برای اکوسیستم دریا است. متاسفانه بالا رفتن دمای هوای کره زمین باعث نابودی بسیاری از این گیاهان شده است.

تعدادی از گیاهان نیز هستند که در آب شور رشد نمی کنند اما با آب شور رشد می کنند.

گیاهان مقاوم به آبیاری با آب شور میباشند ومقاومت آنها بستگی به درصد نمک درآب دارداگر مقدارنمک زیاد باشدی تعداد کمی متیوانند رشد کنند در این باره میتوانید با کارشناسان مشورت کنید

1-انواع کاج ­ها

2-گل ابریشم

3-ایلان

4-زبان گنجشک

5-توت

6-صنوبر

7-سپیدار

8-اقاقیا

9-گز

10-سنجد

11-پیروکانتا

12-زالزالک

13-ارغوان

14-پسته

15-فندق

منبع:چه گیاهانی در آب شور رشد می کنند؟

چه گیاهانی در آب شور رشد می کنند؟

پرورش گل سنبل

سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .گیاه سنبل از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی ۱۵ تا۲۰ سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .
این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .
برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .
بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل ۹ – ۱۱ درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .
پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .
برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد.
زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .

-هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .
-هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .
برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .
در کشور هلند مخصوصا نواحی هارلم مزارع بزرگی از سنبل و لاله کاشته می شود، برتری ای که این کشور بر سایر کشورها دارد و گلهای سنبل آنجا در عالم معروف شده بواسطه وجود سه عامل اصلی :
مواظبت ، دقت و منطقه مساعد از نظر جوی و زمین حاصلخیز آنست که چنین عوامل مساعدی کمتر در یک جا جمع میشود .
بخصوص در ایران که هوای خشک و آفتاب سوزان و روشنائی زیاد آن چندان مساعد برای پرورش سنبل بشکل سنبل هلند نیست .
در هلند تقریبا پنج هزار هکتار زمین که پنجاه میلیون متر مربع میشود برای کاشتن سنبل و لاله تخصیص داده شده که منظره زیبا و فریبنده آن همه ساله عده زیادی را برای تماشا به آن کشور میکشاند .
این زمینها اصولا از شنهای نرم کنار دریا که مملو از نرمه صدفهای دریائی است تشکیل شده و بدست گلکاران مقدار کود گاو یا تورب پوسیده با آن مخلوط میشود .

زیرا بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دو سوم شن و یک سوم مواد پوسیده مغذی باشد .
چون سطح این مزارع پست تر تز دریاست همیشه چند دسیمتر زیر زمین آب وجود دارد که در نتیجه خاک مزارع را مرطوب نگه میدارد .
با این ترتیب حتی تابستان هم مزارع سنبل هلند احتیاجی به آبیاری ندارد .
تمام این مزارع را به قطعات مربع مستطیل تقسیم کرده ، اطراف آنرا پرچین های تازه از نی کاشته و محصور ساخته اند تا سنبل ها و لاله ها از صدمه بادهای کنار دریا مصون بمانند .
با این ترتیب است که همه ساله میلیونها پیاز سنبل و لاله یا گل آنها از هلند به تمام نقاط جهان صادر میشود .
●گیاه سنبل را اصولا به سه دسته تقسیم می کنند :
۱ – سنبل هلندی H.Orientalis.
۲ – سنبل ولایتی یا پاریسی H.O.Pronncialis.
۳ – سنبل رومی H.O.Olbulus.
وجه تمایز سنبل هلندی با دو قسم دیگر ، پهنا و حجم خوشه گل آنست و دانه های گل روی خوشه کاملا چسبیده و نزدیک به یکدیگر میباشند .
سنبل هلندی دارای دو جور : پرپر و کم پر میباشد .
ولی خوشه گل کم پر قوی تر و بیشتر از جور پرپر برای تهیه گل پیش رس مستعد میباشد .خوشه گل سنبل هلندی پرپر کوچک تر و دانه های گل آن هم ریزتراست .
سنبل ولایتی همان سنبل های ایرانی است که از قدیم در ایران برای ایام نوروز می کاشته اند و پیازهایآنرا غالبا از مازندران می آورند .

خوشه گل های آن تنبل و تنک که بین دانه های گل فاصله زیاد دارد گرچه این قسم سنبل به زیبائی سنبل هلندی نیست ولی چون پیازهای آن کاملا روستائی و سالیان متمادی در زمین باقی مانده خود بخود زیاد شده همه ساله بهار بوته های قوی و پر پشتی از آن بیرون آمده و گل ریزان میکند ، برای باغهای روستائی ، کنار چمن زارها ، گل بهاری مناسبی است .رنگ گلهای این قسم که هم پرپر و هم کم پر است قفائی روشن یا سیر میباشد .
بوته سنبل رومی کوچک تر و خوشه گلش که از هر بوته بیشتر از یکی بیرون نمی آید خیلی کوچک و تنک ولی معطر و خوشبو است ، رنگ گلهایش سفید و زودتر از سنبل هلندی باز می شود .
●روش کاشت و تکثیر :
گل سنبل را با کاشتن پیازهای کوچک که پس از یک عمل مختصر روی پیاز اصلی تولید میشود زیاد می کنند .تعداد این پیازچه ها به نسبت جور آن کم و زیاد می باشد .
برای اینکه از یک پیاز سنبل بخواهند پیازهای کوچک گرفته آنرا زیاد کنند ، باید یک ماه قبل از موقع کاشتن ته پیاز را بشکل مخروط کوچکی با چاقو در آورده یا آنرا بشکل صلیب شکاف داده بگذارند جای برش خوب بخشکد . آنوقت آن پیاز را در عمق کمتری از پیازهای دیگر که برای گل آن می کارند بکارند .
پیازهای سنبل را به نسبت استفاده ای که از گلش میبرند بطرق مختلف میکارند .چنانچه برای گل چیده و زیاد کردن آنها را در هوای آزاد روی زمین و برای تزئین اطاقها و سالون در گلدان یا ظروف آب میکارند .
بهترین فصل برای کاشتن پیازهای سنبل در گلدان یا ظروف آب ماه آبان و آذر است اگر بخواهند زودتر از فروردین از گل سنبل استفاده کنند باید گلدانهای ۱۰ سانتیمتری را با خاک خیلی سبک و مملو از مواد پوسیده باین ترتیب : ۵ قسمت خاک رسی و شنی ۳ قسمت کود کاملا پوسیده و ۲ قسمت ماسه شسته پس از آنکه قبلا کف گلدان را برای زه کشی و رد شدن آب زائد آن حاضر کرده باشند پر کرده بعد پیاز سنبل را بطوری در گلدان بگذارند که تمام پیاز در خاک باشد .
این گلدانها را پس از آب دادن در زمین فرو می کنند ، حرارت زمین سبب می شود که پس از یک تا یک ماه و نیم پیازها کاملا ریشه کرده و جوانه برگها نوک پیاز پدیدار شود ، آنوقت گلدانها را بیرون آورده زیر شاسی یا توی گلخانه معتدل میگذارند تا نمو کرده و گلهای آن باز شود .
به نسبت گرمای گلخانه گلها زودتر یا دیرتر شروع بباز شدن می کنند .
برای کاشتن پیاز سنبل در آب فقط گذاردن پیاز روی ظروف مملو از آب که در آن مقدار کمی خاکه ذغال ریخته باشند کافی نیست بلکه باید آنها را مواظبت کنند که قبل از بیرون آمدن برگهای گیاه پیازها کاملا ریشه های خود را در آب منتشر کرده باشند .
برای این کار بطوریکه قبلا گفته شد بهتر است روی هر پیاز کلاهک کاغذی گذاشته شود تا روشنائی کمتری به نوک پیازها برسد .در نتیجه دیرتر سبزه آن نمو می کند .
ضمنا مواظبت نمایند همیشه آب ظرف به اندازه باشد که سطح آب مماس با ته پیاز بوده و فقط ریشه گیاه در آب بماند .
برای کاشتن سنبل در هوای آزاد روی زمین نکته قابل توجه وجود خاک سالم و سبک است و اگر خاک زمین مساعد نباشد باید قبلا آنرا اصلاح کرده بعد ماه آبان و آذر پیازها را به عمق ۱۵ سانتیمتر و اگر در آن منطقه سرمای زمستان سخت و ممکن است در چنین عمقی رطوبت زیاد نفوذ کرده یخ بزند ، پیازها را عمیق تر بکارند .
پس از آنکه گلهای سنبل تمام شد باید نیمی از برگهای آنرا بریده و ماه خرداد و تیر که برگ های باقیمانده زرد شده و خشکید پیازها را از زمین خارج کرده پس از آنکه چند روز در معرض هوا گذارده و رطوبت آنرا گرفتند آنها را در انبار یا اطاق خشک و تاریک برای کاشتن سال بعد نگهداری نمایند .
●تکثیر :
زیاد کردن گل سنبل به روش جدا کردن پیازچه ها بترتیبی که در بالا اشاره شده انجام می گیرد

منبع:معرفی گل سنبل

معرفی گل سنبل

از تیره زیتونیان می‌باشد.

گل یاس دارای گونه‌های مختلفی است.

خواستگاه گل یاس آسیا و بالأخص ایران می‌باشد.

دارای گلهایی به رنگ نارنجی، صورتی، بنفش ،سفید ، زرد و … می‌باشد.

گل یاس یا گل یاسمن که نام علمی آن jasminum است، نام گلی است زیبا و خوشبو که در رنگ‌های مختلف زرد، سفید و کبود و قرمز می‌باشد.

گل یاس نام سرده ای از تیره زیتونیان می‌باشد.

گل یاس مخفف و کوچک‌شده گل یاسمن می‌باشد.

مشخصات گیاه گل یاس:

گل یاس(یاسمن) نام درختچه‌ای است زیبا و زینتی، که از آن گل‌هایی به رنگهای مختلف به وجود می آید.

گل یاس در گونه‌های مختلف برافراشته و بالارونده می‌باشند.

ارتفاع این درختچه به حدود 2 الی 3 و حتی در برخی مواقع به 4 متر نیز می‌رسد.

برگهای این درختچه به شکل قلب و دارای گل‌هایی به شکل یک جام چهار قسمتی به شکل صلیب می‌باشد.

برخی بر این باور هستند که اصل این گیاه ایران است و از ایران به سایر نقاط انتقال داده شده است.

انواع گل یاس(یاسمن):

گل یاس دارای انواع مختلفی است که در این نوشتار به آنها خواهیم پرداخت پس در ادامه نیز همراه ما باشید.

1.یاس چمپا:
یاس چمپا یکی از گونه‌های گل یاسمن است که برگ ‌های آن به رنگ سبز براق است.

این درختچه بومی هندوستان است.

درختی پیچیده با شاخه‌های مجنونی است.

یاس چمپا دارای گل‌های سفیدی است و سطح زیرین و تنه آن نیز به رنگ بنفش می‌باشد.

از این نوع گل بیشتر برای تهیه عطر استفاده می‌شود.

از طریق قلمه ساقه یا خواباندن تکثیر می‌شود.

این گیاه در ابتدا بوته مانند است که پس از رشد به شکل رونده می‌شود.

با هرس می‌توانید ارتفاع آن را کوتاه نمایید. این گیاه برای رشد به نور و روشنایی زیاد نیازمند است.

2.یاس رزاقی:
یاس رزاقی گلی زیبا، معطر و زینتی است که از آن می توانید برای راه پله ها و بالکن استفاده کنید.

این گل بومی هندوستان و سمبل کشور فیلیپین بوده است.

دارای گلهای سفید و معطری است یاس رزاقی درختچه‌ای کوتاه با حاشیه های موج‌دار و برگ‌های متقابلی است.

این درختچه‌ می‌تواند به صورت گیاه کوتاه بالارونده رشد کند.

گل‌های این گیاه در اوایل پاییز، بهار و تابستان و در هوای خنک و نسیم گل می‌دهد.

از این گل برای تحرک جنسی و همچنین تهیه عطر و طعم در مواد نوشیدنی همچون چای استفاده می‌شود.

به این گیاه یاس عربی نیز گفته می‌شود.

3.یاس صورتی :
ارتفاع این گیاه گاها به شش متر نیز می‌رسد.

از این گیاه برای پوشاندن دیوارهای که منظره جالبی ندارند استفاده‌ می‌شود.

این گیاه بالارونده طوری که دیوار را می‌پوشاند.

4.یاسمن پا کوتاه:
یاسمن پا کوتاه یکی از گونه‌های منحصربه‌فرد گل یاس می‌باشد.

5.یاس سفید:
یاس سفید نام درختچه‌ای بومی مناطق آسیاست.

این درختچه همانطور که از نامش پیداست دارای گل‌های سفید رنگ است.

در فصل بهار، تابستان و اویل پاییز گل می‌دهد.

گیاهی چندساله است. یاس سفید در ایران با نام‌هایی همچون یاسمن جنگلی و شیروانی نیز شناخته می‌شود.
6.یاسمن نارنجی:
از این درختچه برای ایجاد حریم نیز استفاده می شود چرا که این درختچه تا ارتفاع خانه قابلیت رشد دارد.

درختچه ای چندساله است و در بهار تابستان شروع به گل دهی می‌کند، دارای عطری خاص می‌باشد.

این گیاه در ده سالگی بالغ می‌شود. از همان روزهای نخستین گل افشانی را آغاز می‌کند.
7. یاس زرد:
این نوع گل یاس دارای گلهای زرد می باشد.

منبع:آشنایی با انواع گل یاس

آشنایی با انواع گل یاس

آشنایی با گیاه سیکاس

سیکاس ها گیاهانی دو پایه و کم رشد هستند.از انها یک تیره با چند جنس و گونه های متعدود بدون هیچ تغییری با تکامل از تریاس(دوره های زمین شناسی حدودا ۲۰۰ میلیون سال پیش،عصر دایناسورها) تاکنون باقیمانده است.سیکاس های کنونی درخت یا درختچه هایی با ساقه ضخیم و غده ای هستند.برخی از جنس های انان مانند زامیا و استانژریا ساقه های زیر زمینی دارند.ساقه ی سیکاسها مانند نخل ها ستونی شکل،بدون انشعاب و در جنس های مختلف ارتفاعی متفاوت دارند.ارتفاع تنه جنس سراتوزامیا از سیکاسها از ۱۵ تا ۱۶ متر متغیر است.در بعضی سیکادالها طول ساقه کم و در خانه حداکثر به ۱.۸ مترمیرسدو با نگه داری آن داخل گلدان میتوان اندازه آن را کنتر کرد. ولی قطر ان رشد فوق العاده دارد(بیش از دو متر).نمای ظاهری سیکاس ها به نخل ها و سرخس های درختی شباهت داردولی اصلا از نخل ها نیستند.برگها در سیکاس غالبا دارای تقسیمات شانه یی با قطعات و کناره ای کامل بوده،همه در راس ساقه جمع میشوند.دوام برگها معمولا زیادولی شکننده و حساس هستند و باید با احتیاط حمل شوند و در جنس های مختلف از ۱۰ تا ۳۰ سال روی ساقه باقی می مانند و پس از سقوط نیز جای انها روی ساقه باقی میماند.برگهای سیکاس بر خلاف فروند سرخسها که انتهایی پیچیده دارند((circinee)) راست و افقی ماند پوشیده از کرک نیز که راس رویشی(جوانه راسی) و بخش زایای سیکاسها را میپوشانند و برخی از انها تخمکزا هستند در سیکاسها وجود دارد

اندام های زایشی:معمولا تک جنس بوده،اندام زایشی نر مخروط مانند است.بزرگی مخروطهای نر در گونه های مختلف متفاوت است.در برخی ازگونه ها طول انها حتی از یک متر هم تجاوز میکند.وزن اندام ماده در برخی از جنسها گاهی بیش از ۵۰ کیلو است.تخمک یا مگاسپورانژ در برخی از انها بزرگتر از یک تخم مرغ معمولی است.

دستگاه زایای نر:در سیکاسها مشاه مخروط نر کاجها ولی از انها حجیم تر و دارای محور طویلی است که روی ان پرچم های برگ مانند(سپوروفیل) بیشماری قرار دارند.

بساکها(میکروسپورانژها)به شکل اجتماعی از هاگینه ها،در سطح زیرین پرچم های برگ مانند قرار داشته،گرده ها(هاگها) معمولا بر اثر دو تقسیم متوالی سلول مادر به وجود می آید.هر هاگ یا گرده دارای یک شیار طولی است.آنتروزوئیدها نسبتا درشت و در برخی از گونه ها مانند زامیا تقریبا به درشتی ۳۰۰ میکرون بوده،روی انها مژه های نرمی به شکل مارپیچ که ۵-۶ بار راس آنتروزوئید را دور میزنند قرار دارند.
دستگاه زایای ماده:تقریبا مخروطی شکل است ولی به مخروط ماده کاج کمتر شباهت دارد.درون تخمک چهار مگاسپور که فقط یکی از انها به رشد خود ادامه میدهد تشکیل میشود.هر آرکگن حاصل از مگاسپور دارای یک گردن چهار سلولی و یک تخم زای درشت در پائین است.بعد از گرده افشانی دهانه اتاق گرده تخمک بسته میشود.
انتشار جغرافیایی سیکاداسه ها:

امروزه ۹ جنس با ۸۵ گونه سیکاس در نواحی حاره ای و گرم دنیا روئیده،هر کدام دارای مرکز انتشار و عرصه پراکنش مخصوص به خود هستند.مرکز انتشار جنسهای سراتوزامیا و دیون مکزیک و گسترش زامیا و میکروسیکاس،شیلی و فلوریدا است.در نواحی کوه های آند و آلابامای آمریکای جنوبی،همچنین در جنوب افریقا و استرالیا نیز نمونه هایی از سیکاداسه ها مانند انسفالارتوس و استانژریا یافت میشوند.به طور کلی نمونه های سیگاده ها را میتوان از استرالیا تا جنوب ژاپن و همچنین از هند تا ماداگاسکار و چین به دست آورد.در ایران نمونه های تزئینی از سیکاس ها که از خارج وارد شده است مانند سیکاس ریولوتا در گلفروشیها فروخته میشود.

نیازها:

نور:به نور زیاد و چند ساعتی نور مستقیم نیاز دارد برگهای این گیاه اصطلاحا دیاهلیوتروپیک است یعنی به دنبال آفتاب می رودو حتما باید ۹۰ درجه در هفته چرخیده شود وگرنه گیاه کج خواهد شد.نور کم موجب زیادشدن طول برگ و نورزیاد هم طول برگها را کوتاه میکند.

دما:اگر دمای هوا برای چند روز زیر ۰ درجه بماند،باید با سیکاس خود خداحافظی کنید پس در فصول سرد سال یا گیاه را به داخل منزل یا گلخانه کوچ دهید یا با پلاستیک کامل دور آنرا بپوشانید.بطور کلی دمای عادی ۱۶ تا ۲۴ درجه سانتی گراد برایش مناسب است در صورت سرما زدگی اگر تنه گیاه هنوز محکم بود خب به خیر گذشته ولی اگر ساقه نرم شده بود دیگر امیدی به نجاتش نیست!!

آبیاری: اگر در گلدان کاشته اجازه دهید هردفعه که خاک گلدان خشک شود گیاه را آبیاری کنیداین گیاه دوست ندارد خاکش دایم خیس باشد،.ولی برعکس اگر در خاک کاشته شده باشد خشکی را نیز میتواند تحمل کند ولی در باغ در فصل تابستان که هوا گرم است هفته ای ۲ بار هم میتوان آب داد حتما این توصیه باغ شیشه ای را به خاطر داشته باشید که هرگز روی برگها گیاه آبپاشی نکنید زیرا باعث پوسیدن گیاه می شود.

تغذیه:نیازغذایی این گیاه به میزان نوردر دسترس بستگی دارد و گیاهانی که در نور زیاد رشد کردند بیشتر از سایه رشدها به کود احتیاج دارند به یادداشته باشید این گیاه برخلاف گیاهان دیگر در صورت کمبود مواد غذایی هیچ علامت و نشانه ای از خود بروز نمیدهد(مظلوم است!) پس از بهار تا آخر تابستان ماهی یکبار با نصف مقدار توصیه شده روی بسته کود کامل گیاه را تغذیه کنید.برای جلوگیری از ریشه سوزی در اثرپتانسیل اسمزی بالای کود،حتما با آب رقیق شود

خاک : در هر خاکی رشد میکند ولی بهترین خاک خاک کاکتوس با مواد آلی زیاد میباشد همچنین مقدار مساوی پیت ماس و پرلیت درشت هم قابل تحمل است طوقه گیاه همواره در بالای لبه خاک باشد

رطوبت:رطوبت داخل اتاق و محیط برایش کافیست به رطوبت حساس نمیباشدولی برای رشد بهتر و سرحال بودن رطوبت ۵۰ درصدی داخل اتاق برایش کافیست.با گذاشتن سینی پرازآب زیر گلدان رطوبت را تامین میکند

تکثیر:این گیاه به وسیله ی بذر تکثیر میشود .همچنین میتوان آنرا با تنه جوش های کنار ساقه در اول بهار یا پاییز هم تکثیر کرد.برای بذر گیری باید گرده افشانی توسط باد و حشرات و البته دستی انجام شود که کار تخصصی و سختیه و دتوصیه میکنم اصلا دنبالش نرید. وتخم ان در پاییز آماده ی برداشت میشه .برای کاشت بهتر است بذر به مدت یک روز در آب خیس بخورد و پوست قرمز روی تخم برداشته شود.مدت لازم برای جوانه زنی هم ۳ تا ۹ ماه میباشد ۳ سال زمان لازم است تا قطر پیاز ان به ۳سانتی منر برسد

تعویض گلدان: تعویض گلدلن باید در بهار و تابستان انجام گیرد.ولی سیکاس دوست دارد ریشه هایش پرپ گرد شود و دور گلدان بپیچد بنابراین هنگام تعویض گلدان ریشه از زیرگلدان بیرون زده باشد و تنها با یک سایز بزرگتر آنرا تعویض کنید.

نکته: بذر و تمام نقاط این گیاه سمی است و حتما از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور گذاشته شود.

منبع:معرفی گیاه سیکاس

معرفی گیاه سیکاس

معرفی گیاه فیکوس :

تقریباً در اثر خانه‌های ایرانی به دلیل مقاوم بودن و راحت بودن نگهداری و نیازی نوری کم گل فیکوس نگهداری می‌شود. نام علمی فیکوس Ficus elastica می‌باشد.
برگ‌های گیاه فیکوس براق و چرمین هستند که در برخی ارقام این گیاه رگه‌های کرم رنگ و یا قرمزرنگ بر روی پهنه برگ‌ها مشاهده می‌شود. گل‌های این گیاه معطر یا رنگین نیست و جلب‌توجه نمی‌کند. فیکوس شیره‌ای دارد که می‌توان آن را از گیاه گرفت و از آن در ساخت لاستیک استفاده کرد و نام انگلیسی این گیاه با توجه به این مسئله انتخاب شده است. اما لازم به ذکر است گیاهی که از شیره آن به شکل تجاری در ساخت لاستیک استفاده می‌شود، درخت لاستیک Para rubber tree با نام علمی Hevea brasiliensis از خانواده افربیاسه است. اگرچه فیکوس در زادگاه خود تبدیل به درختی بزرگ می‌شود اما در بسیاری نواحی دیگر ازجمله کشور ما اکثراً به عنوان یک گیاه زینتی و گلدانی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
آبیاری:
به خشکی مقاوم است اما رطوبت را ترجیح می‌دهد و نباید خاک گلدان خیس و غرقابی شود زیرا در این صورت برگ‌های پایین گیاه به تدریج زرد شده و می‌ریزند. بنابراین در فاصله دو آبیاری بهتر است سطح خاک خشک شود و سپس گیاه را آب دهید. زمانی که دمای هوا بالا است برگ‌ها را غبار پاشی کنید اما اگر این کار را در نور مستقیم آفتاب انجام دهید لکه‌های قهوه‌ای و سوخته بر روی برگ‌ها تشکیل می‌شود. تشنگی شدید گیاه موجب لوله شدن برگ‌ها و آویزان شدن انان می‌شود که در این حالت می‌توان گیاه را به مدت ۱۵ دقیقه در تشت پر از آب قرار داد.

دما:
گرما را تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد و سرما را تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد تحمل می‌کند اما بهترین دما برای رشد آن ۲۵-۲۰ درجه سانتی‌گراد است. هوای سرد موجب قهوه‌ای شدن برگ‌ها و ریزش آنها می‌شود همچنین تغییرات ناگهانی در دمای محیط نیز موجب ریزش برگ‌ها می‌شود

نور:
سایه را تحمل می‌کند اما مکان روشن را ترجیح می‌دهد. همچنین گلدان حاوی این گیاه را از نور مستقیم آفتاب محافظ کنید. نور شدید موجب بی رنگ شدن برگ‌ها می‌شود. نور کم و ناکافی محیط یکی از دلایل ریزش برگ‌های گیاه است البته تغییر مکان این گیاه می‌تواند موجب ریزش برگ‌ها شود.

خاک:
این گیاه به خاکی با زهکش که همچنین بتواند رطوبت را در خود حفظ کند نیاز دارد. به عنوان مثال می‌توان از مخلوط خاک معمولی+خاک برگ+پیت موس استفاده کرد. در صورت کمبود مواد غذایی برگ‌های گیاه بدشکل و رنگ پریده می‌شود. به منظور تغذیه مصنوعی می‌توان از کودهایی با فرمول ۱۰-۱۰-۱۰ هر دو هفته یک‌بار و یا فرمول ۲۰-۲۰-۲۰ هر ۵ هفته یک‌بار استفاده کرد. اگر گیاه سریع رشد می‌کند تا جایی که امکان دارد هر ساله و در ابتدای بهار باید گلدان آن را عوض کرد و گلدانی انتخاب کرد که حداکثر حدود ۵ سانتیمتر در قطر و همچنین در ارتفاع بدنه از گلدان قبلی بلندتر باشد و گلدان را خیلی بزرگ‌تر از گلدان قبلی انتخاب نکنید. اگر گیاه بیش‌ازاندازه بزرگ‌شده است که عوض کردن گلدان سخت است، خاک سطحی و رویین را با خاک تازه و غنی از مواد غذایی عوض کنید.

تکثیر:
برای تکثیر این گیاه می‌توان در اواخر بهار و یا در اوایل تابستان از ساقه‌ها قلمه تهیه کرد. طول مناسب قلمه‌ها در حدود ۱۵ سانتیمتر است. قلمه را می‌توان هم از طول ساقه تهیه کرد و هم از انتهای ساقه. به هر حال قلمه باید حداقل یک برگ داشته باشد و در صورت زیاد بودن تعداد برگ‌ها باید تعداد آنها را کم کرد. همچنین قلمه‌ها در قسمت پایینشان که در بستر کاشت قرار می‌گیرد باید بدون برگ باشند. بعد از جدا کردن قلمه‌ها شیره‌ای سفید رنگ از انتهای آنها و از تمامی قسمت‌هایی که برش خورده‌اند بیرون می‌آید.
بهتر است که قلمه‌ها را به ریا ۳۰ دقیقه در آب قرار دهید تا این جریان شیره متوقف شود و سپس نسبت به کاشت قلمه‌ها اقدام کنید. قلمه‌ها در بستری که سبک و مرطوب است کاشت. مثلاً می‌توان از مخلوط کوکوپیت +پرلایت و یا خاک برگ +شن استفاده کرد. رطوبت هوا را در مکان نگهداری قلمه‌ها باید در حد اشباع و دما در حدود ۲۷-۲۵ درجه باشد. از قلمه جوانه برگ نیز می‌توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد که چگونگی کاشت آن به همان صورتی است که در بالا توضیح دادم و روش تهیه این قلمه را نیز در تصاویر موجود در قسمت زیر مشاهده می‌کنید. از روش خوابانیدن هوایی نیز می‌توان استفاده کرد که ساقه‌هایی با طول حداقل ۳۰ سانتیمتر برای انتخاب شوند بهتر است. در این روش باید ساقه گیاه ابتدا یا شکافی اینجاد شود و یا قطعه‌ای از پوست به شکل حلقه از اطراف ساقه برداشته شوند. سپس مواد نگه‌دارنده رطوبت همانند خزه اسفاگنوم در اطراف شکاف قرار داده شود و این ناحیه با مواد موجود در اطراف آن در پلاستیک پیچانده می‌شود تا گیاه در آن ناحیه ریشه تولید کند. سپس آن قسمت از ساقه را می‌توان از گیاه جدا کرد و به عنوان گیاهی مستقل کاشت.

تصویر بالا: قلمه‌های تهیه شده از ساقه گیاه فیکوس. البته این گیاه از نوع ابلق فیکوس است. قلمه موجود در جلوی تصویر از طول ساقه و قلمه موجود در عقب تصویر از انتهای ساقه تهیه شده است (جوانه برگ که هنوز قرمز رنگ است مشاهده می‌شود.). این قلمه‌ها به دلیل اینکه برگ‌هایی با سطح بزرگ دارند باید در مکانی با رطوبت اشباع قرار بگیرند تا قبل از ریشه دهی و به دلیل از دست دادن رطوبت خشک نشوند.
هرس فیکوس:
هرس این گیاه را می‌توان در اواخر بهار/اوایل تابستان انجام داد. ساقه‌هایی را که خارج از فرم و شکل اصلی گیاه رشد کرده‌اند و یا ساقه‌هایی را که بیش از اندازه بلند شده‌اند می‌توان قطع و یا کوتاه کرد. عمل برش را نیز از بالای یک گره (گره ناحیه اتصال برگ‌ها به ساقه است) بزنید. در جدا کردن ساقه‌ها زیاده روی نکنید زیرا ممکن است باعث شوکه شدن گیاه شوید. حجم کل ساقه‌ای جدا شده باید حداکثر حدود ۳۰٪ حجم کل ساقه‌های گیاه باشد یعنی فرض کنید که اگر می‌خواهید همه ساقه‌ها را کوتاه کنید تنها می‌توانید یک سوم از ارتفاع هر یک را کوتاه کنید.

آفات های گیاه فیکوس:

کنه تار عنکبوتی و شپشک از جمله آفاتی هستند که به این گیاه حمله می‌کنند که می‌توان جهت مبارزه با آنان از سموم سیستماتیک استفاده کرد. از دیگر آفات می‌توان به نماتد گره ریشه و تریپس اشاره کرد. تحت شرایط گرم مرطوب نیز لکه برگی باکتریایی و قارچی و سر خشکیدگی ممکن است روی دهد.
تمیز کردن برگ‌های بزرگ این گیاه نقش مؤثری در جلوگیری از فعالیت آفات و همچنین شادابی و ظاهر زیبای این گیاه دارد. وقتی برگ‌ها کثیف هستند می‌توانید در یک لیتر آب به اندازه یک قاشق چای‌خوری آب لیمو بریزید، آب را به خوبی تکان دهید و تکه‌ای پارچه را به این آب آغشته کنید و بعد برگ‌های گیاه را تمیز کنید.

منبع:معرفی و آموزش نگهداری گیاه فیکوس

معرفی و آموزش نگهداری گیاه فیکوس

شرایط نگهداری و پرورش دراسنا کامپکت

نام انگلیسی : Dracaena deremensis’ compacta

خانواده : Asparagaceae – مارچوبه

بومی : آفریقا

دراسنا کامپکت یکی از گیاهان مقاوم است که به راحتی خود را با هر آب و هوایی سازگار می کند و یکی از گیاهان پرطرفدار آپارتمانی محسوب می شود که دارای شکل ظاهری بسیار زیبا با برگهایی به رنگ سبز پررنگ و متراکم که جلوه ای خاص به این گیاه بخشیده است. نام این گیاه نیز از نحوه ی قرار گیری برگ ها در کنار هم نشات گرفته است.
شرایط محیط رشد:
این گیاهان برای رشد به مکان هایی با سایه ی مناسب و ملایم نیاز دارند. اما با بیشتر انواع آب و هوا سازگار خواهد شد و در محیط خارج خانه و گلخانه در آفتاب کامل نیز رشد خواهد کرد.
به گرمای متوسط و مناسب نیاز دارد. نباید گلدان ها را در شرایط سرمای زیاد قرار داد.به آبیاری منظم و مناسب نیاز دارد. بهتر است خاک رویی در فاصله ی بین دو آبیاری خشک گردد (به خصوص در زمستان) و سپس اقدام به آبیاری نمود. می توان رطوبت گیاه را با استفاده از مه پاش و اسپری آب بر روی برگ های گیاه حفظ نمود.

نور:
کامپکت گیاهی سایه دوست است، البته هر محیطی برای نگهداری آن مناسب می باشد و حتی در محیط گلخانه و حیاط در آفتاب کامل نیز رشد می یابد.
دما:
در بالا ذکر کردیم که کامپکت در هر محیطی پرورش پیدا می کند ولی به گرمای متوسط نیازمند است و هوای سرد زمستان موجب آسیب دیدگی این گیاه می شود.
آبیاری:
دراسنا کامپکت به آبیاری منظم نیازمند است، سطح روی خاک را چک نمایید زمانیکه که خاک خشک شده باشد بهترین زمان برای آبیاری می باشد. رطوبت گیاه را با غبارپاشی و اسپری آب نیز می توانید حفظ نمایید.
تغذیه و کوددهی:
دراسنا کامپکت در محیط خانه و آپارتمان دارای رشدی کند می باشد بدین منظور شما می توانید از کود کامل گیاهان آپارتمانی بصورت ماهیانه استفاده نمایید.

تکثیرگیاه کامپکت:

تکثیر این گیاه از طریق قلمه در فصل بهار به آسانی صورت می گیرد. قلمه ها در بستری از ماسه در گلخانه کشت می شوند. قلمه انتهایی آنها به راحتی ریشه دار می شود. از ساقه دراسنا نیز می توان استفاده کرد و تعداد بیشتری قلمه گرفت. خاک دراسنا مخلوطی از یک قسمت خاک سبک لومی و یک قسمت کود پوسیده دامی است.

منبع:گیاه کامپکت

گیاه کامپکت

گیاه کندش

کندش گیاهی پایا با ساقه ای کوتاه و ریشه ای قوی در انتهای شاخه ها خوشه ای از گلهای زرد متمایل به سبز می روید ریشه گیاه شامل آلکالوئیدهای سمی از قبیل veratrin که منبسط کننده عروق و کاهش فشار خون می شود.ازمواد مؤثره گیاه در ترکیبات پمادها استفاده می شود که برای ماساژ آرام کننده دردهای عصبی و ضد روماتیسم تهیه می شوند. پودر این گیاه به چشم آسیب می رساند و باعث عطسه شدیدمی شود ، پوست را به طور موضعی بی حس می کندو مقدار 1-2 gr آن مرگ آور است.

سطح ریشه سیاه رنگ و داخل آن سفید مایل به زرد است و دارای بوی تند می باشد. این گیاه در کشور هندوستان رویش پیدا می کند و به صورت ریشه مورد استفاده قرار می گیرد. ریشه این گیاه کاملا سیاه رنگ بوده و درون ریشه نیز زرد مایل به قهوه ای می باشد.

اثرات دارویی این گیاه می توانند تا 20 سال خواص خود را حفظ کنند. این گیاهی تقریباً سمّی است. گیاه کندش به شدت عطسه آور است و چنانچه به مقدار یک عدس از پودر آن را در بینی بکشند، عطسه می آورد و اگر آن را در روغن بنفشه یا روغن بادام شیرین مخلوط کرده و در بینی بچکانند، عطسه شدید عارض می شود.
کندش چیست؟ طبیعت گیاه :گرم و خشک
از ابراهیم بن ابی یحیی از امام صادق علیه السّلام گفت:برای امام از زکام شکایت کردم، پس امام فرمودند:ساخته ای از ساختگان خداوند و لشگری از لشگریان خداوند است. او را خداوند به خاطرعلّتی (بیماری) که در بدن تو می باشد و برای از بین بردن آن برانگیخته است. بعد هنگامی که علّت را قطع کرد، پس یک دانق شونیز (یک گرم) نصف دانق کندس (نیم گرم) کوبیده و در بینی آن را می کشی (مثل انفیه) همانا آن زکام را از بین می برد و اگر برای تو امکان داشت، یعنی می توانستی آنرا معالجه نکنی، بگذار باقی باشد و در نتیجه او منافع بسیار می باشد. (جلوگیری از جذام می کند.)
درمان سینوزیت

کندش درمان برای سینوزیت

تسکین و درمان سینوزیت

شاید تعداد کمی از خوانندگان با ریشه گیاه کندش آشنا باشند. این گیاه که در طب سنتی به صورت پودر مورد استفاده قرار می گیرد بهترین دارو برای افراد مبتلا به سینوزیت های مزمن یا حاد است. از آنجا که در برخی از افراد مبتلا به سینوزیت مجاری بینی و سینوس ها مسدود می شود، بوییدن این گیاه موجب باز شدن مجاری مسدود شده، می شود. به این ترتیب که بیمار با بوییدن این گیاه دچار عطسه های مکرر می شود و این عطسه ها به باز شدن مجاری و خروج ترشحات موجود در سینوس ها کمک می کند و مانع تجمع و ماندگاری ترشحات و عفونت آنها در بیمار می شود. به گفته درمانگران طب سنتی استفاده از ریشه کندش می تواند نزله را به زکام تبدیل کند و به این ترتیب به تغییر مسیر ترشحات پشت حلقی و خروج آنها از طریق بینی کمک کند. البته این گیاه سمی بوده و استفاده خوراکی محدودی دارد. در ضمن کندش را با کندر اشتباه نگیرید! اینها دو گیاه متفاوت هستند.
روش مصرف کندوش در درمان سینوزیت
برای اینکار شما باید ریشه گیاه کندش را تهیه گرده و سپس آسیاب کنید و پودری کاملا یک دست و نرم بدست آورید سپس این پودر را با روغن بادام شیرین و یا روغن گل بنفشه مخلوط نمائید تا یک مخلوط کاملا یکنواخت حاصل شود. حال یک قطره از این روغن را در بینی سمت راست خود و یک قطره را دربینی سمت چپ خود بچکانید.
انجام اینکار باعث می شود شما دچار عطسه های مکرر شوید و با تحریک مخاط بینی و عفونت ها شروع به ترشح شدن و حرکت از جای خود می کنند که با تخلیه کامل و شستشو آن می توانید براحتی سینوزیت خود را درمان کنید.
اما باید بخاطر داشته باشید که این فقط قدم اول در درمان است برای ادامه کار و درمان کاملا سینوزیتتان استفاده از دود انبرنصا ، شستشو و استنشاق آب نمک رقیق(کشیدن آب نمک بسیار رقیق در بینی) را به شما توصیه می کنم.
روغن کندش
در جامعه امروزی شاهد پدیده ای به نام نازک شدن و ریزش مو هستیم که بسیاری افراد از جمله بانوان را نگران کرده است. این مشکل دلایل بسیاری از جمله کم خونی و مصرف مواد شیمایی مختلف جهت رنگ کردن مو و عوامل دیگری که در این مطلب جای بررسی همه آنها نیست می شود، شیوه های بسیاری جهت تقویت و درمان ریزش موی سر از سوی گروه های مختلف توصیه می شود، در این بین شیوه هایی بسیار ساده وجود دارد که در کنار تاثیر گزاری منطقی آنها اثرات سوء هم ندارند. روغن کندش از این دسته است که از ریشه گیاهی با همین نام تهیه می شود که از لحاظ ظاهری شبیه به کنگر، برگ های این گیاه سبز مایل به سفیداست، سطح ریشه سیاه رنگ و داخل آن سفید مایل به زرد است و دارای بوی تند می باشد. اثرات دارویی این گیاه که چند سالی است مورد توجه علاقمندان به روشهای درمانی طب سنتی قرار گرفته به طوری که این گیاه را می توان تا 20 سال با حفظ خواص خود نگهداری کرد. این گیاهی تقریباً سمّی است. گیاه کندش به شدت عطسه آور است و چنانچه به مقدار یک عدس از پودر آن را در بینی بکشند، عطسه می آورد معمولا پزشکان طب سنتی برای درمان بسیاری از مشکلات از جمله سینوزیت هم از این گیاه بهره های فراوان می برند، البته قبل از هر تصمیمی باید در این مورد با پزشکان متخصص طب سنتی و کارشناسان این رشته مشورت کرد تا پس از انجام معاینات و در صورت لزوم انجام آزمایش های لازم، پس از شناسایی و رفع علت مشکل سپس اقدام به مصرف کنیم. بی شک روغن گیاه کندش نیز یکی از بهترین موارد برای تقویت مو ، ابرو بوده که با خاصیت هایی که برای آن ذکر شده علاوه بر تغذیه پوست می تواند کمکی برای رشد مجدد مو باشد که این مورد بستگی به سازگاری با پوست و موی سر دارد. و این اثر بخشی در حدی است که محمد حکیم مومن در کتاب تحفه حکیم مومن بیان کرده که حتی باعث رویش مو از کف دست می شود ( البته در واقع چنین چیزی نیست و رویش مو از کف دست محال است ولی با این مثال خواسته اند میزان اثرگذاری ان را اعلام کنند).
خواص درمانی
تقویت ، رویش و رشد ابرو و مژه
مناسب در درمان ریزش ابرو
پرپشت کننده ابرو و مژه(ضخیم کننده ابرو و مژه)
مناسب برای موهای خشک
جلوگیری و درمان ریزش مو(مناسب برای موهای خشک)

روش مصرف برای ابرو:هر شب ابتدا با استفاده از شامپو بچه ابروها را شستشو کرده پس از خشک کردن مقداری پنبه را به روغن آغشته و ماساژ دهید صبح روز بعد شستشو کنید.
روش مصرف برای مو :مقدار یک درب بطری از روغن را به صورت غیر مستقیم کمی حرارت داده ، پوست سر را ماساژ و به مدت سه بعد سر را شستشو کنید.
خواص کندوش درطب سنتی
خواص آن:عطسه آور قوی و سوزاننده خون و بلغم و خارج کننده سوداست. انفیه آن به اندازه یک عدس در ترکیب با روغن بنفشه بازکننده گرفتگیهای بینی و حل کننده بادها آن و اخلاط غلیظ و خارج کننده آن ها به صورت عطسه و تحریک است در رفع بی حسی و فلج و لقوه مؤثر است. بیهوشی های ناشی از صرع و خشم را نیز بر طرف می سازد.برای بدبوئی بینی و صافی آواز و تقویت بینایی و رفع شبکوری به صورت انفیه و قطره بکار برده می شود .در ترکیب با روغن بنفشه و جوشانده قطره آن با سایر روغن ها مناسب دردهای گوش و کثافات آن و باد گرفتگی و طنین آن را برطرف می سازد مواقع استعمال آن در فصل سرما یا هوای خنک می باشد و در حین امتلاء نیز از استعمال آن خود داری شود باید استعمال یا استنشاق آن با روغن بنفشه و تر نمودن با آب سرکه و گلاب یا یخ و یا برف سرد باشد.از موارد دیگر استفاده آن در ترکیب با سایر داروها برای تنگی نفس و آسم و اسهال و مدر بول و حیض و خارج کننده جنین و خورد کننده سنگهای رسوبی کلیه و مثانه بوده و استسقاء و یرقان و طحال را مفید است.هم چنین در رویانیدن موی و رفع خارش و دردهای مفاصل و سیاتیک مجرب است.

برای ریه مضر است و نیز ایجاد غشی می نماید مصلح آن کتیرا و شیر تازه است که مقدار خوراک داروئی آن یک دانگ (0/77 گرم )تا دو دانگ (1/54 گرم)با شیر تازه جوشیده است مصرف آن برای گرم مزاجان در فصل گرما بمیزان دو درم کشنده است که همراه با صدمات خناق و تشنگی مفرط و اختلال حواس و درد شکم و پاره شدن امعاء می باشد.

مداوای فوری آن استفراغ با شیر و روغن و تنقیه قوی که در آن حنظل باشد و روغن گاو زیادی را باید به مریض بدهند و اگر تشنج پیدا نمود معالجه را از طریق تشنج خشک ادامه بدهند بعضی از اطبائ نیز نظر داده اند که اصلاًمعالجه شدنی نیست.از ترکیبات عطسه آور و مفید آن که پاک کننده مخاط بینی و سینوسهای پیشانی و سردرد مزمن است به عنوان نمونه به شرح زیر ذکر می گردد.

خربق سفید و گل بنفشه و کندش هر کدام یک مثقال – کندش و خربق را کوفته و کاملاً نرم کنند و با گل بنفشه مخلوط نموده و انفیه محکم کنند،ایجاد عطسه های فراوان می کند و برای ختم آن با آب سرد در بینی بکشند
افعال و خواص دیگر آن
عطسه آور قوی و سوزاننده خون و بلغم و بر کننده آن و مخرج مره سودا، سعوط آن به قدر یک عدس با روغن بنفشه مفتح سده مصفات و محلل ریاح بینی و اخلاط غلیظه و مخرج آنها به عطسه و تحریک آنها و رافع بیحسی و خدرو فالج و لقوه و امثال اینها مصروع و مسکوتو نیز رافع خشم و بدبویی بینی و صاف کننده آواز و باعث قوت بینایی و رفع شبکوری سعوطاً و قطوراً با روغن بنفشه و داخل شیاف علل عین می نمایند. و قطور جوشانیده آن با روغن بنفشه و یا ادهان مناسبه دیگر در گوش جلادهنده اوساخ و پاک کننده آنها و رافع امراض بارده و دودی و طنین و گرمی و بادهای حادث از برودت و رطوبت و کشتن کرم آن و بالجمله سعوط و عطوس و قطور آن جهت اکثر امراض بارده رطبه دماغیه نافع اما باید که بعد از پاک کردن بدن و در فصل سرما و یا قریب بدان استعمال نمایند و اجتناب نمایند از استعمال آن در حین امتلای تام و فصول حاره و بلدان حاره و گرم مزاجان و اطفال و پیران بسیار ضعیف و بسا است که عطسه بسیار آورد و خود به خود تسکین نمی یابد.

منبع:معرفی گیاه کندش

معرفی گیاه کندش